مقایسه بی‌حسی موضعی همراه تسکین و آرام‌بخشی با بیهوشی ناحیه‌ای در رزکسیون پروستات از طریق پیشابراه

چکیده: مقدمه و هدف: به طور معمول رزکسیون ترانس یورترال پروستات تحت بی‌حسی نخاعی یا بیهوشی عمومی انجام می‌شود. یک روش جایگزین استفاده از تزریق داروهای بی‌حسی موضعی همراه تزریق داروهای آرام‌بخش جهت این عمل می‌باشد. هدف این مطالعه ارزیابی کارایی و عوارض بی‌حسی موضعی همراه با تزریق داروهای آرام‌بخش جهت انجام این عمل می‌باشد. مواد و روش‌ها :در این کارآزمایی بالینی آینده‌نگر که طی سال‌های1385 ـ 1384 در بیمارستان شهید لبافی‌نژاد تهران انجام شد، 60 بیمار با بزرگی خوش‌خیم پروستات که کاندید عمل جراحی رزکسیون ترانس یورترال پروستات بودند، به طور تصادفی به دو گروه 30 نفره تقسیم شدند. در گروه اول بی‌حسی نخاعی به روش استاندارد انجام شد. در گروه دوم 5 دقیقه قبل از شروع عمل 25 میلی‌گرم دیازپام همراه با 50 ـ 25 میلی‌گرم پتیدین داخل وریدی تزریق می‌شد. سپس 10 میلی‌لیتر ژل لیدوکائین 2 درصد در پیشابراهه تزریق و پوست ناحیه سوپراپوبیک با 2 میلی‌لیتر لیدوکائین 1 درصد بی‌حس و با استفاده از یک نیدل نفرستومی شماره 22 از محل بی‌حس شده وارد و با هدایت انگشت20ـ10 میلی‌لیتر لیدوکائین 1 درصد در سطح سروزی جلوی رکتوم و اطراف رأس پروستات تزریق شد. برای بـــی‌حسی عصب پشتی آلت 10 ـ 5 میلی‌لیتر لیدوکائین 1 درصد در قاعده آلت و زیر استخوان پوبیس تزریق و سپس در کلیه بیماران عمل به روش استاندارد انجام شد. در صورت عدم ایجاد بی‌حسی مناسب یا عدم تحمل بیمار روش بیهوشی مناسب انجام می‌شد. شدت درد حین و بعد از عمل با معیار سنجش بصری درد اندازه‌گیری شد. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون‌های‌ آماری مجذور کای، فیشر و مان‌ویتنی تحلیل گردید. یافته‌ها: متوسط اندازه پروستات در گروه با بی‌حسی موضعی 25 گرم (دامنه 50 ـ10) و در گروه با بی‌حسی نخاعی 5/27 گرم (دامنه 50 ـ10) بود. در گروه با بی‌حسی موضعی 25 بیمار(3/83 درصد) فاقد درد یا درد خفیف داشتند و 5 بیمار( 7/16 درصد) درد متوسط تا شدید را گزارش کردند. در گروه با بی‌حسی نخاعی دو نوع شدت درد بالا به ترتیب در 26 و 4 بیمار (7/86 و 3/13 درصد) گزارش شد. درد غیر قابل تحمل در گروه 1 و2 به ترتیب در 7 و4 بیمار (3/23 و 3/13 درصد) مشاهده شد. 3 بیمار در گروه با بی‌حسی نخاعی (وجود درد و نارضایتی) و 5 بیمار در گروه با بی‌حسی موضعی(3 نفر درد شدید و 2 نفر عدم رضایت) نیاز به بیهوشی عمومی یا استفاده از سایر داروها مانند کتامین داشتند. دو بیمار در گروه نخاعی بعد از عمل سردرد متوسط داشتند و از نظر سایر یافته‌ها تفاوت قابل ملاحظه‌ای با هم نداشتند. نتیجه‌گیری: بی‌حسی موضعی همراه با تزریق داروهای آرام‌بخش و مسکن یک روش مناسب، کارا و ایمن جهت انجام رزکسیون ترانس یورترال پروستات در بیماران دارای پروستات با وزن کمتر از 50 گرم میباشد. واژه‌های کلیدی :پروستات، رزکسیون درون پیشابراه، بی‌حسی موضعی